دیسک بین مهره اى

ستون فقرات بدن از سه جزء اصلى مهره ها، دیسک هاى بین مهره اى و نیز عضلات و تاندون های نگهدارنده ى این دو تشکیل شده است.

بین هر دو مهره ارگانى بالشتک مانند به نام دیسک با دیواره اى فیبرى و هسته اى نیمه مایع وجود دارد.  اتصال مهره ها ودیسک ها به هم باعث ایجاد کانالى در بین مهره ها شده که از میان آن نخاع و ریشه هاى عصبى رد مى شوند. ریشه هاى عصبى سپس از راه سوراخى به نام نوروفورامن از ستون فقرات خارج شده و به اندام هاى محیطى مى روند.

مهره ها اساس مناطق که در آنجا واقع شده اند در پنج گروه به ترتیب از بالا به پایین دسته بندى می شوند . این مناطق شامل ٧ مهره ى گردنى، ١٢ مهره ى پشتى، ۵ مهره ى کمرى، ۴ مهره ى به هم چسبیده خاجى و در نهایت ۴-۵ مهره ى به هم چسبیده دنبالچه مى باشند. البته در درصد کمی از افراد جامعه برخی مهره ها بین این مناظق جا به جا می شوند.

در این میان مهره هاى گردنى و نیز کمرى-خاجى از اهمیت بیشترى برخوردارند، زیرا ریشه هاى عصبى خارج شده از این مناطق شبکه هاى عصبى پیچیده اى را تشکیل می دهند که وظیفه عصب رسانی به اندام های فوقانی و تحتانی را بر عهده دارند.

فشرده شدن دیسک ها در این مناطق می تواند منجر به خروج هسته و فتق آن به بیرون شده که این موضوع می تواند باعث آسیب های مکانیکی و شیمیایی به ریشه های عصبی مجاور گردد که در این حالت درد، بی حسی و علائم عصبی دیگر در اندامها پدید می آید.

در این مواقع با استفاده از استراحت نسبی، داروهای ضد التهاب و ضد درد می توان آسیب را کنترل کرد و در صورتی که آسیب جدی نباشد به تدریج وضعیت به حالت نرمال نزدیک می شود. در صورت آسیب شدید پیشرونده به ریشه های نخاعی، جراحی و یا مداخلات مشابه می تواند راه گشا باشد.

تهیه شده توسط: دکتر فرجی

اینجا را کلیک کنید تا به کانال تخصصى ما در تلگرام بپیوندید